Ψηλαφώντας βασικές ιδέες για το ζωτικό υπόβαθρο της αριστουργηματικής σκέψης και γραφής, η "καταραμένη" περίπτωση του Μιγκέλ Ντε Θερβάντες

Η σχετική αποτυχία του στο θέατρο  κι ο θάνατος του γέρο-πατέρα του που του διπλασίασε τα οικογενειακά βάρη – εκτός απ’ τη γυναίκα του και την εξώγαμη κόρη του Ισαβέλλα έπρεπε να συντηρεί τη μάνα του, δυο ανύπαντρες αδελφές μεγαλύτερές του και μια επίσης εξώγαμη ανιψιά, κόρη της μιας από τις δυο αδελφές, χώρια τα χρέη για τα λύτρα της απελευθέρωσής του που ο πατέρας του δεν είχε προλάβει να ξοφλήσει όσο ζούσε – τον αναγκάζουν να δεχτεί τις υποτιμητικές για έναν Θερβάντες θέσεις: Πρώτα του βοηθού προμηθευτή του βασιλικού στόλου και ύστερα του φόρο- εισπράκτορα. Θέσεις που τον υποχρεώνουν να γυρίζει από τη μια επαρχία στην άλλη, να κοιμάται σε χάνια και εξαθλιωμένα πανδοχεία, να έρχεται σε προστριβές τόσο με τους μεγάλο-γαιοκτήμονες και πότε με τους παπάδες γεγονός που τον οδήγησε δυο φορές στη φυλακή και μια στον αφορισμό, παράλληλα όμως του πλουταίνουν την πείρα της ζωής και του δίνουν υλικό για τα πεζογραφήματά του.

Πήρατε μια πολύ βασική ιδέα για το υπόβαθρο της αριστουργηματικής σκέψης και γραφής; Για την ικανή απόσταση από τον όποιο λεγόμενο μέσο όρο του τρόπου της ζωής που κατά κανόνα αποτελεί προϋπόθεση ωρίμανσης και έκφρασης της;

Όταν γύρω στα 1603 με 1604 εγκαταλείπει τη θέση του περιπλανώμενου φόρο - εισπράκτορα και εγκαθίσταται μόνιμα πια στο Βαγιαδολίδ με την πολυμελή του οικογένεια – σύζυγο, εξώγαμη κόρη, δυο αδελφές κι εξώγαμη ανιψιά, δηλαδή πέντε συνολικά γυναίκες – έχει προχωρήσει αρκετά στη συγγραφή του πρώτου μέρους του Δον Κιχώτη (Don Quijote) που τελειώνει στις αρχές του 1605 για να γνωρίσει, την ίδια εκείνη χρονιά, την πιο μεγάλη επιτυχία, με έξι απανωτές εκδόσεις.

Λίγο μετά την πρώτη ή δεύτερη έκδοση συμβαίνει κι ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός, δηλωτικό των πικριών που δοκίμασε ο μεγάλος πεζογράφος από την ελαφριά ιδιοσυγκρασία των γυναικών της οικογενείας του. Στις 27 Ιουνίου τη νύχτα βρέθηκε έξω από την εξώπορτα του σπιτιού τους θανάσιμα πληγωμένος, άγνωστο από ποιους, ο καβαλιέρο δον Γασπάρ ντε Εσπολέτα. Από τις ανακρίσεις που γίνονται βγαίνει το συμπέρασμα πως πρόκειται για γυναικοδουλειά, σχετική με κάποιαν ή κάποιες από τις “θερβάντας”, όπως οι γείτονες αποκαλούν υποτιμητικά τις πέντε γυναίκες σα να λένε “οι παρδαλές”, με αποτέλεσμα να συλληφθούν ως ύποπτα και να κλειστούν στη φυλακή όλα τα μέλη της οικογένειας, μαζί και ο αρχηγός της. Παιχνίδια περίεργα της τύχης! Την ίδια μέρα, με αφορμή τα γενέθλια του πρίγκιπα και δελφίνου του θρόνου δον Φελίπε, γίνονται φιέστες στους δρόμους του Βαγιαδολίδ, όπου κάνουν την εμφάνισή τους χιλιάδες – κυριολεκτικά – πρόσωπα μεταμφιεσμένα σε Δον Κιχώτη και Σάντσο. Οι δυο θερβαντικοί ήρωες είχαν γίνει λαοφιλείς τόσο μέσα σε λίγες μέρες όσο κανένας…

Πήρατε, άραγε, μια (ακόμα) βασική ιδέα για τη παντός καιρού κατάρα που κυνηγάει στους αιώνες των αιώνων τους φορείς της αριστουργηματικής σκέψης και γραφής; Απαγορεύοντάς τους να απολαύσουν ανεμπόδιστα εν ζωή ακόμα και τις πιο μικρές χαρές που “πηγάζουν” από τα αριστουργηματικά τους δημιουργήματα;

*Στη διάρκεια των επόμενων μηνών θα επιδιώξουμε να δώσουμε ακόμα πιο πολλές  βασικές ιδέες για τον αριστουργηματικό ΜΙΓΚΕΛ ΝΤΕ ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ ΣΑΑΒΕΔΡΑ. Ο οποίος παρέδωσε το αριστουργηματικό του πνεύμα στη Μαδρίτη, 22 Απριλίου 1616 σε ηλικία 69 χρόνων, μόλις έντεκα μέρες πριν παραδώσει το αντίστοιχο δικό του μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά (στο Στάφορντ της Αγγλίας) ο συγγραφέας και ποιητής Γουίλιαμ Σαίξπηρ.  

Μια ακόμα βασική ιδέα, η βάση πιθανότατα των βασικών ιδεών, δοσμένη από τον δον Κιχώτη: “Η ελευθερία Σάντσο είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που χάρισαν οι αιώνες στον άνθρωπο”