Αναγνωρίζοντας τα εμφανή συμπτώματα του συνδρόμου "Μαυρογιαλούρος", κάνοντας το πρώτο βήμα θεραπευτικής του αντιμετώπισης

Δεν μπήκαμε στον κόπο να τις μετρήσουμε, έστω και αν για μόλις ένα κλικ κόπο επρόκειτο. Όμως ήταν πολλές, πάρα πολλές, τόσες πολλές που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν “αμέτρητες”. Χιλιάδες λέξεις υπό τον τίτλο – δική του επιλογή τα κεφαλαία, προς θεού όχι δική μας - ΕΡΓΑ ΑΝΤΙ ΕΥΚΟΛΩΝ ΛΟΓΩΝ!

Χιλιάδες λέξεις για να αναδειχτεί η υπεροχή – αχ, αβάσταχτη εσύ ελαφρότητα του Είναι – των (δύσκολων) έργων έναντι των (εύκολων) λόγων. Ανάμεσά τους όσες πιο πολλές γίνεται δύσκολες, σπάνιες, περίεργες, εντυπωσιακές. Δόξα να έχουν μαύρε διάολε οι “διαπρύσιοι” – δικιά του, προς θεού όχι δική μας η λέξη – “κήρυκες της δημαγωγίας”, μιας και ως γνωστόν – σε αυτόν, προς θεού όχι και σε εμάς - η “μόνη οδός που απαιτείται όλοι μας (σ.σ. και εμείς και αυτός) να ακολουθήσουμε απαρέγκλιτα είναι η Οδός της Τεκμηριωμένης Αλήθειας”. Δικά του, προς θεού τα κεφαλαία (Ο.Τ.Α.), όχι δικά μας.

*Ατυχώς (;) για εμάς, είμαστε άνθρωποι ΚΑΙ των λόγων και όχι ΜΟΝΟ των έργων, ως εκ τούτου δυο λόγια συμπερασματικά περί των ισχυριζόμενων με χίλια δυο λόγια (ότι είναι) το αντίθετο “σύγχρονων πολιτικών” δεν μπορούμε παρά να (υποκύψουμε στον πειρασμό και να) σας τα γράψουμε.

Ορθά – κοφτά: Η εμμονή στη χρήση του μηνύματος “Έργα αντί Λόγων” – η συγκεκριμένη “περίπτωση” που διαδικτυακά αλιεύσαμε, με ευθύνη και των κατά κανόνα ανόητων/κοινότυπων διαφημιστών όπου σταθεί και όπου βρεθεί (για να μιλήσει, τι άλλο;) το επαναλαμβάνει ακατάπαυστα – σε ξεκαρδιστικότατο συνδυασμό με την ταυτόχρονη αναίρεση του μηνύματος δια του “ποταμού” των λόγων που ορμητικά ρέουν για να το υποστηρίξουν, συνθέτουν το πλέον χαρακτηριστικό σύμπτωμα του ευρέως γνωστού ως “σύνδρομο Μαυρογιαλούρου” συνδρόμου. Μικρή σημασία έχει το ποια είναι η συγκεκριμένη περίπτωση – προς ικανοποίηση της περιέργειάς σας πρόκειται για τον συμπαθή Κύπριο κυβερνητικό βουλευτή Λευτέρη Χριστοφόρου (αυτός στη δίπλα φωτογραφία για όσους και όσες δεν τον ξέρουν) – το σημαντικό είναι (λαθεύουμε;) ότι δεν πρόκειται περί κάποιας μεμονωμένης/εξαιρετέας/γραφικής αλλά περί χαρακτηριστικής στον τοπικό πολιτικό μικρόκοσμο.

Αυτό που έχει την μεγαλύτερη όλων σημασία – αναφερόμαστε με το νου και με τα λόγια μας εστιασμένα στην Κυπριακή ιδιαιτερότητα – είναι να γίνει πλέον συνείδηση στο μεγαλύτερο δυνατό κοινωνικό εύρος ότι το “σύνδρομο Μαυρογιαλούρου” πρέπει το ταχύτερο να αρχίσει δραστικά να αντιμετωπίζεται ώστε σταδιακά να υποχωρήσει. Διότι: Αν και όταν με το καλό αύριο η μικρή αυτή “πατρίδα” ξανά οριστεί από όλους τους βορρά και νότο γιαλούς που την ορίζουν, τότε που τα εύκολα λόγια πράγματι δεν θα έχουν κανένα νόημα μιας και τα άλλοθι δεκαετιών που σήμερα τα επιτρέπουν δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης, τότε που το - πλέον δύσκολο όλων των ανθρώπινων έργων - έργο διεκδίκησης της πραγματικής προόδου δεν θα είναι πια “θεατρικό” αλλά θα πρέπει να ασκείται στην καθημερινή πράξη, το σήμερα ανώδυνο και ξεκαρδιστικό  - σε όσους και όσες το αναγνωρίζουν – “σύνδρομο Μαυρογιαλούρου” δεν θα είναι πια ανώδυνο και ξεκαρδιστικό αλλά επικίνδυνο στα όρια του “καταστροφικού”. Καλές και άγιες οι προσευχές για τη Σωτηρία, αλλά κατόπιν του ερχομού της, δρόμος μοναδικός/ πραγματικός για τη σωτηρία είναι αυτός της προόδου.

Υστερόγραφο: Το πρώτο βήμα αντιμετώπισης ενός συνδρόμου είναι η δυνατότητα διάγνωσης, αναγνώρισης και καταγραφής των συμπτωμάτων του ως έχουν. Μιας και είναι μακρύς ο δρόμος (της προόδου) μπροστά μας, τουλάχιστον σε ότι αφορά αυτό το πρώτο βήμα, παρακαλούμε πολύ όπως μην αναζητήσετε χίλιους δυο λόγους και όλους βγαλμένους από την παθολογία του για να του αντιστέκεστε…