Η πικρή και αβάσταχτη "φτώχεια" της (λεγόμενης) Δικαιοσύνης

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές στους στοιχειωδώς νοήμονες ανθρώπους ότι τόσο το περιεχόμενο της ποινικής δικαιοσύνης όσο και το σύστημα απονομής της μόνο ακριβοδίκαια δεν είναι σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Είναι επίσης κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο λεγόμενος “ταξικός ρόλος” της Δικαιοσύνης έχει αξιολογηθεί, αναλυθεί και αποδοθεί σε όλους τους ενδιαφέροντες ιστορικούς χρόνους και με περίπου όλους τους δυνατούς τρόπους.

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο που διαφοροποιεί το βιβλίο – έρευνα με τίτλο Η “ΦΤΩΧΕΙΑ” ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (εκδόσεις ΚΨΜ) που υπογράφει η καθηγήτρια στο τμήμα νομικής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας Δήμητρα Σορβατζιώτη  είναι ότι αποφεύγει συνειδητά να επαναλάβει και/ή αναλύσει τα “γιατί” του ταξικού ρόλου της Δικαιοσύνης. Ωσάν αποστασιοποιημένη από συμπεράσματα ή σε τέτοιο βαθμό αυτάρκης ώστε να μπορεί να αγνοεί την ανάγκη τους, η συγγραφέας εστιάζει αποκλειστικά και μόνο στα “τι και πως” της φτώχειας της δικαιοσύνης καταγράφοντάς τα με λεπτομέρεια ευρετηρίου. Η Σορβατζιώτη αποφεύγει στις σελίδες του βιβλίου της έστω και μια φορά να χαρακτηρίσει την Δικαιοσύνη ως “ταξική”, αρκείται στα απτά χαρακτηριστικά της, επιμένει στα αδιαμφισβήτητα τεκμήρια της διαδικασίας και λειτουργίας της που την αναδεικνύουν ως τέτοια: παραχωρώντας ευγενικά το προνόμιο του χαρακτηρισμού σε κάθε ενδιαφερόμενο …

Αυτό που μοιάζει να ενδιαφέρει περισσότερο όλων την συγγραφέα του βιβλίου Η “ΦΤΩΧΕΙΑ” ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ  είναι η αξιοποίηση των τεκμηρίων που παρατίθενται προς όφελος των καταπιεσμένων από την ταξική της Δικαιοσύνης “φύση” και ρόλο. Η τεκμηριωμένη, υπομονετική, διόλου υπεροπτική έναντι στην υποχρέωση καταγραφής αυτονόητων λεπτομερειών γραφή της Σορβατζιώτη, δεν απευθύνεται στους … ακαδημαϊκούς συναδέλφους της. Αντίθετα, μοιάζει να επενδύει στην ανάγκη επιμόρφωσης των ιδίων των καταπιεζόμενων από τα συστήματα απονομής δικαιοσύνης “δυτικού τύπου” ώστε να είναι λιγότερο ευάλωτοι. Όχι τόσο έναντι των καταπιεστικών μηχανισμών που υποστηρίζουν τη φύση και εκπληρώνουν τον ρόλο της Δικαιοσύνης έναντι των φτωχών, όσο έναντι των ψευδαισθήσεων δικαίου η υποβολή στις οποίες αποτελεί μέρος αναπόσπαστο αυτού του (ταξικού) ρόλου.

*Επιβάλλεται να σημειωθεί ότι το πεδίο έρευνας και άντλησης στοιχείων της μάλλον  ανάδελφης ακαδημαϊκού είναι η “πραγματικότητα της Ελλάδας”. Πλην όμως η ποιοτική ανάλυση και η “λογική” της παράθεσης των στοιχείων απελευθερώνει – μετεξελίσσει  την δυνατότητα χρήση τους σε “οικουμενική”. Εναρμονισμένη αν μη τι άλλο με την (οικουμενική) έκταση της “φτώχειας” της Δικαιοσύνης.