Φόρος Αίματος ατελείωτος: Ο "δολοφόνος" Φράκτης του Έβρου επιβάλλεται ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να ξηλωθεί.

Φόρος αίματος. Νεκροί καθημερινά, άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Πόσοι; Δυο, τρεις, πέντε, δέκα, περισσότεροι; Κάποια στιγμή, πιθανώς θα υπάρξουν και στατιστικά στοιχεία, προφανώς κατά προσέγγιση, όμως αυτή η στιγμή δεν μπορεί παρά να αργήσει. Διότι η δολοφονία μεταναστών και προσφύγων στη θάλασσα του Αιγαίου που ήδη κρατάει καιρό πολύ μέλλει να κρατήσει πολύ ακόμα περισσότερο. Εκτός αν οι δημοκράτες άνθρωποι αποφασίσουν ακυρώνοντας/ κατεδαφίζοντας το ένα και μοναδικό υλικό αίτιο που ευθύνεται γι’ αυτήν να την σταματήσουν.

Τα πρώτα δείγματα ωρίμανσης αυτής της “απόφασης ζωής”, μοιάζουν ευτυχώς να είναι εδώ. Εδώ όπου το έγκλημα κατά της ζωής χιλιάδων ανθρώπων καθημερινά τελείται, στη χώρα των νεοελλήνων. Οι εθνικοί ταγοί της οποίας πυρετωδώς τούτες τις μέρες προετοιμάζουν τους “πανηγυρικούς” τους, για τους ακοίμητους φρουρούς των συνόρων και το υπερήφανο ΟΧΙ τους στον κάθε επίδοξο εισβολέα εν αναμονή της επικείμενης 28^ης Οκτωβρίου. Εδώ λοιπόν, τούτη την ώρα, ωριμάζει ταυτόχρονα το αληθινό, καίριο ΟΧΙ, της πραγματικής αξιοπρέπειας, της αληθινής δημοκρατικής συνείδησης, της ανθρωπιάς και του πολιτισμού. Το αντιστασιακό, έμπρακτο ΟΧΙ στο συνεχιζόμενο έγκλημα διαρκείας. Το ΟΧΙ στον φράκτη του Έβρου, ο οποίος δολοφονεί χιλιάδες.

Όσο ο φράκτης του Έβρου υπάρχει, όσο απαγορεύεται η επίγεια πρόσβαση, χιλιάδες ζωές θα χάνονται, θα εκτελούνται, στα νερά του Αιγαίου. Κάθε μέρα που ο φονικός φράκτης εξακολουθεί να υπάρχει, κάθε μέρα που η επίγεια πρόσβαση εξακολουθεί να απαγορεύεται, στη λίστα των αδικοχαμένων ζωών θα προστίθενται ακόμα περισσότερες. Ο ένας και μοναδικός τρόπος ώστε το μαζικό αυτό έγκλημα να σταματήσει, να διακοπεί, είναι το ξήλωμα του φράκτη. Το ταχύτερο δυνατόν, με τον όποιο τρόπο οι συνθήκες θα ορίσουν ως τον ταχύτερο δυνατό. 

Αν έτσι χρειαστεί, αν η (φερόμενη ως) αριστερή κυβέρνηση των Ελλήνων εξακολουθήσει να ολιγωρεί επιδεικνύοντας επί του εγκλήματος αυτού τον ίδιο βαθμό αγυρτείας που μέχρι σήμερα επιδεικνύει, ακόμα και με τα γυμνά χέρια των αξιοπρεπών δημοκρατικών ανθρώπων. Το δικό τους ΟΧΙ, το μόνο ΟΧΙ στις μέρες μας με κρίσιμο/ πραγματικό και όχι απλά και μόνο επετειακό περιεχόμενο, θα ήταν μα την αλήθεια ευχής έργο αν μπορούσε ακόμα και να προηγηθεί ημερολογιακά του πομπώδους πανηγυρικού “όλων των Ελλήνων”.

*Κάθε μέρα που ο φράκτης του Έβρου παραμένει στη θέση του, ή αν το θέλετε πιο ρεαλιστικά διατυπωμένο, κάθε μέρα που απαγορεύεται η επίγεια πρόσβαση, κάθε μέρα χωρίς επίγεια δίοδο, στη θάλασσα του Αιγαίου ο φόρος αίματος των μεταναστών και προσφύγων μεγαλώνει. Τελεία!