Πολιτιστικά γούστα και πολιτική εξουσία στη χώρα των νεοελλήνων: Χορν και Καραμανλής, Λαζόπουλος και Τσίπρας, συν δυο ακόμα (ενδεικτικές) φωτεινές εξαιρέσεις

Ο κωμικός ηθοποιός Λάκης Λαζόπουλος, για να συνεννοούμαστε, δεν είναι και πολύ του γούστου μας. Για λόγους που δεν ενδιαφέρουν κανέναν, αν θέλετε να τους ονομάσουμε κάπως ας τους ονομάσουμε λόγους αισθητικής. Γούστο μας.

Ο (και) κωμικός παλιός ηθοποιός Δημήτρης Χορν ήταν περισσότερο του γούστου μας. Στο όνομα του ίδιου λόγου για τον οποίον δεν είναι και τόσο ο σύγχρονος συνάδελφός του Λαζόπουλος. Η ανάλυση περιεχομένου του λόγου επίσης δεν ενδιαφέρει κανέναν. Γούστο μας.

Ο Δημήτρης Χορν ήταν στον κύκλο των φίλων του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Για λόγους που δεν είναι του γούστου μας. Όχι, βέβαια, διότι ήταν γοητευμένος από την βαθιά μόρφωση του πάλαι ποτέ (αποκαλούμενου και) εθνάρχη ή από την βαθιά σχέση του με την τέχνη. Θα κοροϊδεύαμε τους εαυτούς μας και όσους μας διαβάζουν αν “υποθέταμε” τέτοιου είδους γούστα για τον Χορν με αποδέκτη τον εκ Σερρών δικηγόρο προστατευόμενο της βασίλισσας Φρειδερίκης.

Ο Λάκης Λαζόπουλος είναι στον κύκλο των φίλων του νυν πρωθυπουργού της χώρας των νεοελλήνων Αλέξη Τσίπρα. Και της συγκεκριμένης φιλίας οι λόγοι δεν είναι (γούστο μας) του γούστου μας. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι κάποιου είδους αληθινή εκτίμηση του διασκεδαστή καλλιτέχνη στα περί τέχνης γούστα του νυν πρωθυπουργού αποτέλεσε το σημείο εκκίνησης για την ένταξή του στον “κύκλο” των πρωθυπουργικών φίλων. Περισσότερο πιστεύουμε ότι οι προστατευόμενοι της σύγχρονης βασίλισσας Γιάννας, με έναν τρόπο εντάσσονται στα όρια του ιδίου κύκλου. Εσείς;

Αμφότεροι οι “ηγέτες” Κ. Καραμανλής και Α. Τσίπρας χαρακτηρίζονται από βαθύτατη απαιδευσιά. Ανεξάρτητα του αν κάποιος καλλιτεχνικά του γούστου μας (Χορν) ή όχι (Λαζόπουλος) μετέχει στην “παρέα” τους, το χαρακτηριστικό αυτό δεν αλλάζει. Αυτό που είναι ευδιάκριτο, εμφανές, δεν μπορεί να “κρυφτεί”, τελεία και παύλα. Αν βέβαια εσείς διαφωνείτε γούστο σας. Διαφωνείτε;

H προσπάθεια να χαρακτηριστεί κάποιο πρόσωπο της εξουσίας – όχι μόνο οι δυο ενδεικτικά επιλεγέντες αλλά και οποιοδήποτε άλλο – ως επαρκές σε ότι αφορά την σχέση του με τον πολιτισμό και την κουλτούρα ή όχι με κριτήριο τον “κύκλο του”, είναι τελείως μα τελείως στον αντίποδα του γούστου μας. Για να συνεννοούμαστε, αναφερόμαστε στα δεδομένα της πολιτικά και κοινωνικά καθυστερημένης χώρας των νεοελλήνων και των ομοειδών περιπτώσεων. Και για να είμαστε απολύτως σαφείς, η απέχθειά μας δεν έχει ως κύριους αποδέκτες τους όποιους πολιτικάντηδες ή ηθοποιούς/διασκεδαστές, όσο έχει τους λεγόμενους “πρωταγωνιστές” υπηρέτες της ενημέρωσης (σε αυτού του είδους τις χώρες) που δίχως την παραμικρή αναστολή “υπηρετούν” πρωταγωνιστικά αυτή την προσπάθεια.

Ορθά – κοφτά: Το πραγματικά ενδιαφέρον στη σχέση ανθρώπων του πολιτισμού και της πολιτικής εξουσίας σε κοινωνικό-πολιτικά περιβάλλοντα όπως το καθυστερημένο νεοελληνικό, είναι η βαθύτατη σχέση εξάρτησης. Ο κάθε Δημήτρης Χορν και ο κάθε Λάκης Λαζόπουλος δεν σχετίζονται με τον κάθε εμφανώς απαίδευτο Καραμανλή ή Τσίπρα επειδή μοιράζονται βαθιές υπαρξιακές και/ή πολιτισμικές ανησυχίες, αλλά αποκλειστικά και μόνο στο όνομα της εύνοιας που η σχέση με την εξουσία (στο νου τους αν μη τι άλλο) συνεπάγεται. Σε ότι δε αφορά τους πρωταγωνιστές της δημοσιογραφίας, είναι τόσο πολύ βαθιά η δική τους εξάρτηση από την εξουσιαστική παράνοια, που όχι μόνο παραλείπουν έστω και να κρίνουν αυτή τη κρίσιμη διάσταση στοιχειωδώς δίκαια, αλλά ακόμα χειρότερα: Φτάνουν ως του σημείου να χλευάζουν τον (κάθε) Τσίπρα ως εμφανώς απαίδευτο λόγω του “πολιτιστικού κύκλου” του μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσουν ως αντιπαράδειγμα – απόδειξη του αντιθέτου τον (κάθε) εμφανώς απαίδευτο Καραμανλή. Είναι τόσο πολύ βαθιά εδραιωμένος – με πάμπολλα ψέματα ζωτικά αλλά και … σκέτα – αυτός ο κύκλος της νεοελληνικής καθυστέρησης που μοιάζει να θέλει μπόλικα σοκ (ελευθερίας) για να αρχίσει έστω να γίνεται ως έχει αντιληπτός. Πριν διεκδικηθεί ο αναγκαίος τετραγωνισμός του. 

Κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις μεγάλων νεοελλήνων ηγετών που έχοντας βαθιά σχέση με τον πολιτισμό και την τέχνη δεν χρειάστηκε να την “παραστήσουν” μέσω των κύκλων τους άρα και δεν χρησιμοποίησαν επιρρεπείς στην εξουσιαστική εύνοια “υπηρέτες του πολιτισμού” για να δημιουργήσουν αυτούς τους κύκλους, πρέπει για λόγους ακρίβειας να σημειωθούν. Για παράδειγμα, παρά την βαθιά αγάπη του για την ιέρεια του λαϊκού πενταγράμμου Ρίτα Σακελλαρίου, ο Ανδρέας Παπανδρέου ουδέποτε την ενέταξε στον κύκλο των προσωπικών του φίλων, επέλεξε αυστηρά προσωπικά και ευλαβικά να μεταλαμβάνει τις ανάσες πολιτισμού που η σπουδαία τραγουδίστρια μια ζωή προσέφερε. Ακόμα χαρακτηριστικότερο είναι το παράδειγμα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος τρέφοντας βαθύτατη λατρεία για την αρχαία Ελλάδα και τους θησαυρούς της και ως εκ τούτου μην έχοντας λόγο κανένα να το παραστήσει (κανείς δεν παριστάνει κάτι που είναι για τον ίδιο αληθές) μέσω παρεών με φιλολόγους ή αρχαιολάτρες, προτίμησε μοναχικά να συλλέξει όσους περισσότερους από τους λατρεμένους θησαυρούς του μπορούσε στο ίδιο του το σπίτι. Το σωστό (απροκάλυπτο) να λέγεται…