Είμαστε
υποχρεωμένοι να σκεφτόμαστε διεξοδικά, να μην ανακυκλώνουμε
τις διαδρομές του νου απολήγοντας νομοτελειακά στο “πουθενά”. Και πάλι από την
αρχή, ξανά μανά την ίδια διαδρομή, ξανά μανά για να φτάσουμε στον ίδιο
προορισμό.
Το έχουν αυτό οι
συνηθισμένοι στα μικρά μεγέθη τόποι, το κουβαλούν μέσα τους οι άνθρωποί
τους έντονα (ως σύνδρομο) όταν
συνυπάρχουν καθημερινά, ακατάπαυστα, με τύπους ανθρώπινους μαθημένους σε
μεγαλύτερα μεγέθη, πιο ανοικτούς ορίζοντες: Να επιχειρούν με κάθε τρόπο,
συνειδητό και/ή ασυνείδητο, να τους υποβάλλουν στην δοκιμασία της ανακύκλωσης, να τους επιβάλλουν να την συνηθίσουν
τόσο πολύ ώστε να πάψει πλέον να είναι δοκιμασία. Να απολήξει να είναι αντιληπτή
μέσα τους ως δοσμένη της μάταιης ετούτης ζωής νομοτέλεια, να τους γίνει - κατά
το κοινώς λεγόμενο - συνήθεια. Δεν
μπορεί να θεωρηθεί κατ’ ανάγκη “κακό”. Είναι, απλά, μια άλλη υπαρκτή
(υπαρξιακή) αντίληψη – συντηρητική, θρησκευτική, προ-νεωτερική, κλειστή – περί
προορισμού. Η πιεστική προσπάθεια επιβολής της οποίας στους living inside outsiders
υπακούει στην ενδόμυχη ανάγκη των φορέων της, πάση θυσία και με κάθε τρόπο να
την επιβεβαιώνουν. Το έχουν αυτό (το κουσούρι) οι συντηρητικές αντιλήψεις…
Η
επιλογή τρόπου αντίστασης ανάμεσα στους πάμπολλους
διαθέσιμους χρειάζεται προσοχή, τόσο ο ευθέως συγκρουσιακός τρόπος όσο και ο
τελείως συναινετικός (ο οποίος μεταφράζεται είτε σε μια διαρκή/ ατελείωτη
παράσταση συναίνεσης είτε σε παντελή αποστασιοποίηση) οδηγούν από διαφορετικούς
δρόμους στο “πουθενά”, στο σημείο δηλαδή που έτσι και αλλιώς επιχειρεί πάση
θυσία να υποβάλλει το κυρίαρχο τοπικό (συντηρητικό) σύνδρομο. Δίχως αναλυτικές
επεξηγήσεις, η δυναμική της συνύπαρξης
στα άκρως συντηρητικά περιβάλλοντα τείνει να ισορροπεί εκεί που στο παραμικρό
δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η έντονη ανάγκη επιβεβαίωσής τους. Για όσους και
όσες νιώθουν τελείως ξένοι με την βαριά μετά-νεωτερική και ελαφρώς ψυχαναλυτική
γλώσσα, η τελευταία φράση μπορεί να αποδοθεί ώστε να τους είναι οικεία και σε
συντηρητική (ποδοσφαιρική) διάλεκτο μέσα σε τέσσερις λέξεις: Η δύναμη της έδρας! Για τις λεγόμενες
μικρές ομάδες είναι κρίσιμη…
Το
κρίσιμο στοιχείο που οφείλει να χαρακτηρίζει τους
τρόπους αντίστασης ώστε να είναι “επιλέξιμοι” – το οποίο σημαίνει να χαράσσουν
ανοικτές πορείες, ή αλλιώς να μην ανακυκλώνονται οδηγώντας νομοτελειακά στο “πουθενά”
- είναι η προστασία της προσωπικής επιθυμίας (ιδιαίτερη προσοχή, σε προστασία
της προσωπικής επιθυμίας αναφερόμαστε και όχι της ομαδικής/κοινωνικής ανάγκης,
η αυστηρή προσήλωση στην ανοιχτή έννοια της ανάγκης σε αυστηρό “εκτός έδρας”
κοινωνικό περιβάλλον τροφοδοτεί και επιταχύνει την απογοήτευση). Αν και όταν το
κρίσιμο αυτό στοιχείο γίνεται αντιληπτό, αν και όταν ο όποιος ανοιχτός νους συνειδητοποιεί
την υπαρξιακή χρησιμότητα της
απαρέγκλιτης τήρησής του, τότε (και μόνο) απελευθερώνεται η δυνατότητα για δρόμους
ανοιχτούς, δρόμους ελευθερίας. Για τον ίδιο προσωπικά (άμεσα), πιθανώς και για
τους άλλους – κοινωνικά (έμμεσα). Δεν είναι διόλου τυχαίο – μη μείνετε σε αυτό,
προσπεράστε το – ότι προστατεύοντας την προσωπική επιθυμία (και μόνο τότε),
ανοιχτά μυαλά προσέγγισαν τα ακρότατα
όρια της δημιουργικότητάς τους συνυπάρχοντας με ακραία συντηρητικά
περιβάλλοντα.
Στα
όρια της δημιουργικότητας, της έμπνευσης, στον μοναχικό μα
και υπέροχα προστατευμένο κόσμο των ιδεών, αυτόν που αναπνέει μέσα από τα βάθη
της καρδιάς, από εκεί που τροφοδοτείται η βαθύτερη και ανθεκτικότερη προσωπική
επιθυμία. Για ζωή. Μια τελευταία ιδέα!
Καθοδηγημένη από την στιγμιαία προσωπική επιθυμία φίλης συνομήλικης εδώ στην
Κύπρο για μια έκρηξη θυμού που ποτέ – το έχουν αυτό το “κακό” οι προσωπικές
επιθυμίες - δεν εκτονώθηκε, εμπνευσμένη
από την διαρκή προσωπική επιθυμία φίλου ολίγον μεγαλύτερου ηλικιακά εκ
Θεσσαλονίκης για μια έκρηξη με ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ τις αρχές της διαλεκτικής στον τόπο
του που ποτέ – το έχουν αυτό το “κακό” οι προσωπικές επιθυμίες, εμπεδώστε το - δεν
πρόκειται να εκτονωθεί…
Το
περιεχόμενο: Υπέροχα βιβλία, μαζεμένα με μπόλικο
κόπο, ιδιαίτερη προσοχή, ξεχωριστή επιμέλεια, κοσμούν την βιβλιοθήκη του
Εγκώμιου Πολιτιστικού Κέντρου. Με πολύ αγάπη παρατηρούμε τους επισκέπτες μας
να τα περιεργάζονται, να τα διατρέχουν με το βλέμμα τους, ενίοτε να τα
φυλλομετρούν, όχι όμως και να μπαίνουν στον κόπο να τα διαβάζουν. Υπέρμετρος μα
την αλήθεια σεβασμός, ωσάν διάολε να πρόκειται για εκτιθέμενα έργα τέχνης η
σχέση/ επαφή με τα οποία επιβάλλει μια κάποια “απόσταση”. Γιατί όχι, αν ως
τέτοια είναι αντιληπτά, ως τέτοια (έργα τέχνης) με όλες τις πρέπουσες
λεπτομέρειες δικαιούστε να τα απολαύσετε, ως τέτοια και εμείς από πλευράς μας
υποχρεούμαστε – η προσωπική επιθυμία δεν είναι παρά η εκκίνηση ενός νέου κύκλου
που χαράσσεται συνδέοντας μια ζώσα υποχρέωση με την ζωογόνο ιδέα εκπλήρωσής της
– να σας τα μετασχηματίσουμε και προσφέρουμε.
Μερικές δεκάδες επίλεκτα βιβλία, επί δυο εβδομάδες, από τις 10 έως τις 24 Δεκεμβρίου 2015, στον “μαγικό” εκθεσιακό χώρο του Εγκώμιου Πολιτιστικού
Κέντρου. Έργα Τέχνης, εκτιθεμένα με ένα – πιστέψτε μας – καταπληκτικό/
εικαστικό τρόπο βγαλμένο μέσα από τον βαθύ καλλιτεχνικό νου της Έλενας. Μη
ρωτάτε τι και πώς, τα μυστικά αυτά – όσο και αν μας πιέσετε εσείς που θέλετε
πάση θυσία και με κάθε τρόπο όλα σε αυτόν τον τόπο εγκαίρως να τα ξέρετε – δεν
αποκαλύπτονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου