Σκουλήκι τον χειμώνα, χόρτο το καλοκαίρι: Το "βιάγκρα των Ιμαλαίων", ή αλλιώς, η πανίσχυρη - ψυχολογικά, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά - δύναμη της υποβολής

Σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός παρασιτικών μυκήτων ophiocordyseps sinensis, κυρίως στις τροπικές χώρες. Αυτό που διαφοροποιεί από όλους τους άλλους τον υβριδικό παρασιτικό οργανισμό που έχει εντοπιστεί μονάχα σε ορισμένες απομακρυσμένες και φτωχικές περιοχές του Θιβέτ είναι η δισυπόστατη φύση του. Ξεκινάει τη ζωή του ως σκουλήκι, παράσιτο της κάμπιας του Θιβέτ, και στη συνέχεια – αφού έχει καταφάει το εσωτερικό του εντόμου και κυρίως τον εγκέφαλό του – μεταμορφώνεται κατά σειρά σε μύκητα και μανιτάρι, δηλαδή φυτό. Οι ντόπιοι περιφραστικά το αποκαλούν “σκουλήκι τον χειμώνα, χόρτο το καλοκαίρι”.

Η αναζήτηση του μοναδικού αυτού οργανισμού στις αρχές κάθε Καλοκαιριού, έχει ως αποτέλεσμα την ερήμωση πάμπολλων χωριών και κωμοπόλεων στο ορεινό Θιβέτ (υψόμετρα 4000 – 5000 μέτρα). Δεν πρόκειται περί σχήματος λόγου, τα πάντα εκείνο το διάστημα παύουν να λειτουργούν. Οι αγρότες εγκαταλείπουν τα χωράφια τους και τα κοπάδια στην τύχη τους, οι κρατικές υπηρεσίες και τα μαγαζιά κατεβάζουν ρολά, τα σχολεία κλείνουν! Οι πάντες “παίρνουν τα βουνά” οπλισμένοι με τσάπες και σκαλιστήρια αναζητώντας το μοναδικό αυτό προϊόν του τόπου τους. Το “βιάγκρα των Ιμαλαίων” όπως το αποκαλούν την τελευταία δεκαπενταετία οι όποιοι μυημένοι στην ύπαρξή του “δυτικοί”.

Η παραδοσιακή κινεζική ιατρική, η οποία είναι μια ενδιαφέρουσα σύνθεση ενός μεγάλου θησαυρού αρχέγονων γνώσεων και σοφίας αλλά και ενός μεγάλου αριθμού προλήψεων οι οποίες έχουν σα βάση τους την αυθυποβολή, αντιλαμβάνεται το ophiocordyseps sinensis του Θιβέτ λόγω της μοναδικής παγκόσμια δισυπόστατης φύσης του ως θαυματουργό. Ιαματικό κάθε προβλήματος και πάσας νόσου. Υποτίθεται ότι η κατανάλωσή του καθυστερεί τη γήρανση, εξασφαλίζει μακροζωία, καταπολεμάει τον καρκίνο, θεραπεύει όλες τις καρδιακές παθήσεις και τις παθήσεις των νεφρών, εξαφανίζει την κούραση, προσθέτει μπόλικο σφρίγος, καταπολεμάει την ανικανότητα. 

Οι κάθε καλοκαίρι ορκισμένοι κυνηγοί του “βιάγκρα των Ιμαλαίων” πάμπτωχοι ορεσίβιοι του Θιβέτ, δεν εγκαταλείπουν τα πάντα επειδή θέλουν να καθυστερήσουν τη γήρανσή τους ή να καταπολεμήσουν την όποια ανικανότητά τους. Όχι βέβαια, άλλοι είναι οι λόγοι. Το φερόμενο ως θαυματουργό μανιτάρι έχει εξελιχτεί τα τελευταία 20 χρόνια της ραγδαίας ανάπτυξης της Κίνας το πιο περιζήτητο για τους εκεί πλουσίους προϊόν. Αν δεχτούμε ως ακριβή τα στοιχεία σχετικής έρευνας του γαλλικού περιοδικού L’ Express, το “βιάγκρα των Ιμαλαίων” έχει πλέον επιτύχει να θεωρείται και να είναι το πλέον διαδεδομένο μέσο διαφθοράς των υψηλόβαθμων κρατικών αξιωματούχων και στελεχών του κινέζικου κομμουνιστικού κόμματος. Τα τελευταία χρόνια η ζήτησή του διέσχισε τα κινέζικα σύνορα και επεκτάθηκε στην Ταϊβάν, στην Κορέα, στην Ιαπωνία και στην Ταϊλάνδη. Αφού ραγδαία εξελίχτηκε ταυτόχρονα με την ανάδυση μιας εύπορης μεσαίας τάξης στην Κίνα, εξήχθη κατόπιν στους πλούσιους των γειτονικών ασιατικών χωρών.

Η οριοθετημένη (στις ορεινές περιοχές του Θιβέτ) διαθεσιμότητα – προσφορά σε συνδυασμό με την έκρηξη της ζήτησης έχει ως προφανές αποτέλεσμα την εκτίναξη στα ύψη (Έβερεστ) της τελικής τιμής του προϊόντος, το οποίο έχει φτάσει να πωλείται έως και 20.000 € (τιμή μονάδας). Το μεγαλύτερο μέρος της τελικής αξίας προϊόντος καρπώνονται οι ενδιάμεσοι και οι μεταποιητές (η αρχική μορφή περνάει από δυο τρία στάδια επεξεργασίας ώστε να αποκτήσει την τελική μορφή σκευάσματος), όμως όλο και κάτι παραπάνω “μένει” για τους κυνηγούς- συλλέκτες του από την στιγμή που συνειδητοποίησαν την αύξηση της ζήτησης και χρέωσαν “προς τα πάνω” τα εργατικά τους.

Δυστυχώς, η συγκεκριμένη θετική - για τους πάμπτωχους βουνίσιους του Θιβέτ – εξέλιξη, δεν ήταν η μόνη. Ιδιαίτερα την περίοδο της “πρώτης έξαρσης” ήταν ουκ ολίγες οι συγκρούσεις – σε μια περιοχή μέχρι τότε τελείως ειρηνική – ανάμεσα σε κατοίκους βουνοπλαγιών πλούσιων σε βιάγκρα Ιμαλαίων και σε κατοίκους διπλανών βουνοπλαγιών που δεν ευνοήθηκαν από μια τέτοια τύχη και επιχείρησαν δια της βίας να την “κατακτήσουν”. Κάποιες από τις συγκρούσεις αυτές ήταν σφοδρές και πολύνεκρες, αλλοιώνοντας ανεπίστρεπτα τον ευρύτερο χαρακτήρα ολόκληρων περιοχών. Παρατηρήθηκε, ακόμα, έως και πολιτικού τύπου διαμάχη με σημείο αναφοράς το θαυματουργό σκεύασμα, η συγκομιδή και εμπόριο του οποίου ενεπλάκη στον εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στους κυβερνητικούς και σε μαοϊκούς αντάρτες στη γειτονική περιοχή του Νεπάλ. Οι δεύτεροι επιχείρησαν να διεισδύσουν στην διαδικασία εκμετάλλευσης του αγαπημένου των πλουσίων προϊόντος ώστε να χρηματοδοτήσουν τον ιερό – εναντίον των πλουσίων – αγώνα τους, όμως τελικά δεν τα κατάφεραν. Οι φτωχοί του Θιβέτ αντιστάθηκαν σθεναρά, δεν επέτρεψαν ξένους – προτίμησαν να φαγωθούν μεταξύ τους – να βάλουν χέρι στο δώρο θεού τους…

Αυτά τα ολίγα και ενδεικτικά περί  του μοναδικού δισυπόστατου σε όλο τον κόσμο ophiocordyseps sinensis, νομίζουμε ότι αρκούν και περισσεύουν για τους συνειρμούς που θέλουμε – το ομολογούμε – να σας υποβάλλουμε. Πηγή μας δεν είναι, όπως πιθανώς νομίζετε, κάποια συμβατική επιστημονική (ιστορικού, πολιτικού, ιατρικού ή όποιου άλλου τύπου) μεγάλης εμβέλειας, οι συμβατικές πηγές δεν αγγίζουν τέτοια θέματα παρά μόνο την στιγμή που πρέπει (εάν και εφόσον, για παράδειγμα, το προϊόν και τα κέρδη του “περάσει στα χέρια” των μεγάλων φαρμακευτικών επιχειρήσεων και παραχθεί σε κλίμακα βιομηχανική). Πηγή μας είναι το μηνιαίο περιοδικό δρόμου ΣΧΕΔΙΑ, Βασίλης Παπαθεοδώρου ο εκτελών χρέη δημοσιογράφου – ερευνητή που υπογράφει το σχετικό δημοσίευμα.