Διεκδικώντας εδώ και τώρα ένα αξιόλογο πλαίσιο που θα επιτρέπει την ελεύθερη εστίαση (free focus) των αναπηρικών διεκδικήσεων "προς το προοδευτικότερο"

Ακολουθεί κείμενο, εύπεπτο και χρήσιμο μόνο για τους περί του θέματος που πραγματεύεται επαρκώς μυημένους. Το κείμενο αφορά την σχέση μεταξύ των πρωτοπόρων ομάδων ακτιβισμού στον χώρο της αναπηρίας και των εκπροσώπων της ακαδημαϊκής (λεγόμενης) κοινότητας. Είναι της ανάπηρης ακτιβίστριας Penny Germon, η αλίευσή του έγινε από το βιβλίο – εργαλείο ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΗΜΕΡΑ (εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ) των Colin Barnes, Mike Oliver και Len Barton.

“Η γενικότερη εντύπωση που δίνεται μέχρι σήμερα είναι ότι η χρησιμότητα του ακαδημαϊκού και ερευνητικού έργου για τους ακτιβιστές έχει αφεθεί σε μεγάλο βαθμό στην τύχη και στην προσωπική ακεραιότητα των εμπλεκόμενων ατόμων. Συνεπώς οι δίαυλοι επικοινωνίας παραμένουν αμφιλεγόμενοι και αδιερεύνητοι και δεν μπορεί να προσδιοριστεί το ποιοι είναι υπεύθυνοι για ποιες δράσεις. Χρειάζεται να αναπτύξουμε ένα αξιόλογο πλαίσιο για την διεξαγωγή δημόσιων διαλόγων και αναλύσεων που να συνδέει ακαδημαϊκούς και ακτιβιστές, το οποίο θα περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα προοπτικών και θα είναι ανοιχτό και υπόλογο ενώπιον του κινήματος. Αυτό αναπόφευκτα θα μας ωθήσει να συμμετάσχουμε ενεργά σε συζητήσεις σχετικά με το πώς μπορούμε να δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για ενθαρρυντικούς και υποστηρικτικούς δημόσιους διαλόγους, ενώ ταυτόχρονα θα μας παρέχει την ευκαιρία να αναπτυσσόμαστε, να διδασκόμαστε, να αμφισβητούμε και να διαφωνούμε. Θα μας δίνει τη δυνατότητα να διακηρύττουμε τις θέσεις μας από νέους τόπους διακίνησης ιδεών και να χρησιμοποιούμε διαφορετικά μέσα ώστε να είμαστε αφοσιωμένοι σε ένα σταθερό αναπτυξιακό έργο”. 

Αυτά (τα ενδιαφέροντα) από την Penny Germon. Σχετικά με τα οποία, οι τρεις συγγραφείς αμέσως μετά σχολιάζουν: Η υλοποίηση αυτού του δύσκολου αλλά σημαντικότατου στόχου απαιτεί τη συνέχιση της υποστήριξης και την περαιτέρω ανάπτυξη της “από μέσα προς τα έξω” προσέγγισης στις σπουδές για την αναπηρία και στην έρευνα της αναπηρίας. Μια αποτυχία θα οδηγούσε σχεδόν σίγουρα στο σπάσιμο του εύθραυστου δεσμού μεταξύ των αναπήρων και της ακαδημαϊκής κοινότητας. Είμαστε απολύτως πεπεισμένοι ότι οι συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης θα ήταν τραγικές για όλους τους εμπλεκόμενους…

Το δικό μας σχόλιο: Συνυπολογίστε καταρχάς ότι οι απόψεις της Germon έχουν διατυπωθεί 17 χρόνια πριν (1998). Συνυπολογίζοντας ότι πηγάζουν από την σχέση της ακτιβίστριας με μια πιο προχωρημένη (σε σχέση με την εμφανώς καθυστερημένη νεοελληνική) κοινωνική πραγματικότητα, προσαρμόστε στον βαθμό που μπορείτε την αξιολογική σκέψη σας. Κατόπιν αυτού: Εστιάστε, παρακαλούμε πολύ, στα περί της ανάγκης ανάπτυξης ενός αξιόλογου πλαισίου διεξαγωγής δημόσιων διαλόγων και αναλύσεων, όπου ως “αξιόλογο” μεταφράζεται ότι (το πλαίσιο) θα μπορεί σταθερά να ενεργοποιεί την δυναμική των διεκδικήσεων “επί το προοδευτικότερο”. 

Κάντε στάση εδώ.  Έχουν ήδη εμφανιστεί (τα τελευταία χρόνια) στο νεοελληνικό κοινωνικό πεδίο στοιχεία “αναπηρικής  πρωτοπορίας”, έχει ήδη τεθεί από μέρους τους ως προτεραιότητα η ανάπτυξη του ζητούμενου αξιόλογου πλαισίου, ενώ έχουν γίνει και συγκεκριμένες κινήσεις προς την κατεύθυνση αυτή. Το οποίο σημαίνει ότι προτεραιότητα κρίσιμη – την οποία και εμείς με κάθε τρόπο θα υπηρετήσουμε – είναι η εδραίωση εδώ και τώρα (το ταχύτερο δυνατόν) του πλαισίου ώστε η ελεύθερη εστίαση (free focus) σε διεκδικήσεις προς το προοδευτικότερο να πάψει επιτέλους να εξαντλείται αιχμαλωτισμένη/ εγκλωβισμένη ανάμεσα στα κοινωνικοπολιτικά ΘΑ και τα ιδεολογικά ΠΡΕΠΕΙ.  Η ώρα για την αληθινή εκκίνηση, όπου ο χρόνος θα ξεπαγώσει και θα αρχίσει να μετράει αληθινά, έχει σημάνει…